Co lepiej porywa?
UFO czy film?
To tytuł naszego nowego projektu, który realizowaliśmy w świetlicy prowadzonej przez Stowarzyszenie Przyjaciół Jugowa
Pierwsze spotkanie z filmem w poświęcone było tworzeniu scenariusza filmowego. Dzieci z rozsypanek wyrazowych, w formie pracy grupowej, próbowały napisać i opracować krótki zarys sceny filmowej. Zwieńczeniem pracy małych scenarzystów była ich prezentacja. Przez deski prowizorycznej sceny przetoczyła się fala kryminałów, telenoweli, przerostu formy nad treścią. Emocje i zaangażowanie dzieci były spontaniczne i ogromne. Po krótkiej przerwie dzieci czekała niespodzianka. Krótki pokaz możliwości ich zastosowania przedstawiony przez animatorkę był także prezentacją gry aktorskiej. Sprytnie zarzucona przynęta zmieniła narrację scenariuszy. Szaty zdobią człowieka ale i zmieniają chyba jego mentalność. Tym razem scenę opanował efektowny szaman i niekończący się korowód wróżek i czarodziejów w bajkowych inscenizacjach. Niektóre zespoły wymieniały się aktorami i na scenie tworzyli w sposób spontaniczny wariacje wcześniej opracowanego scenariusza. Inspirujące spotkanie, gdzie czas się zatrzymał.
Drugie spotkanie warsztatów filmowo – aktorskich miało na celu wprowadzić grupę w poznanie znaczenia pracy zbiorowej. Nauki funkcjonowania jednostki w grupie, słuchania i podejmowania wspólnych działań, oraz zastosowania umiejętności dyskusji, twórczości zbiorowej – burzy mózgów, budowanie pozytywnych relacji w grupie, trening asertywności, budzenie zaufania do siebie i innych. W drugiej części zajęć grupa została wprowadzona przez Michała w świat filmu i teatru, terminologii scenicznej, zasad panujących na widowni, na scenie, planie filmowym i za kulisami. Praca z kamerą, poznanie profesjonalnego sprzętu zarówno ze strony teoretycznej jak i praktycznej. Pierwsze próby kręcenia scenek filmowych profesjonalną kamerą.
Spotkanie projektowe zdominowało zastosowanie blendy oraz warsztat operatora dźwięku na planie filmowym. Dzieci przygotowały piękne kreacje kostiumowe do osobistych prezentacji choć czasami zapomniały do jakich skojarzeń kulturowych są odniesieniem. Dagmara prowokowała małych aktorów pytaniami, gestykulacją, a Michał wcielił się w rolę demona wspinającego się na drzwi, ofiarę oczekującą na cios miecza czy jegomościa o dziwnych ruchach swoich kończyn. Śmiech widzów ożywił grę aktorską dzieci. Animatorzy zajęć przedstawili właściwości i zastosowanie blendy. Każdy z uczestników warsztatów miał możliwość przetrenowania techniki składania rekwizytu bo nie jest to łatwą sztuką. Ostatnim elementem spotkania było zapoznanie dzieci z pracą dźwiękowców przy użyciu profesjonalnego sprzętu. Pomieszczenia i otoczenie świetlicy stało się poligonem doświadczalnym ze światem dźwięków. Z puchatym mikrofonem w ręku i słuchawkami na uszach dzieci odbierały różnorodne, akustyczne bodźce otoczenia – improwizowane i naturalne, nieraz tak dziwne i pierwotne dla nich, że z wrażenia nieświadomie otwierali usta.
